W przeciwieństwie do wcześniejszych historycznych stylów takich jak secesja czy socrealizm, ruch nowoczesny i jego modernistyczna architektura nie wypracowały jakichś jednorodnych form czy założeń. Z drugiej strony nigdy modernizm nie stawiał przed sobą takiego celu. Wśród wyznawców nowoczesności panowała wręcz chęć dążenia do unikania tego, co można by było określić jako cecha formalna.
Mimo to, przynajmniej w bardzo wczesnym etapie rozwoju ruchu modernistycznego, wytworzyło się kilka ogólnych zasad, które były wspólne dla całego stylu i to właśnie one są wyróżnikiem architektury nowoczesnej. Jedną z głównych zasad, którą kierowali się twórcy sztuki modernizmu, było posiadanie przez nich odpowiedzialności moralnej wobec społeczności. Urbanistyka, sztuka, architektura i przemysł powinny według modernistów spełniać misję wobec wspólnoty ludzkiej, wychować oraz uczyć społeczeństwo potrzebnych rzeczy.
Starano się szukać jak najdalej idącej optymalizacji i ekonomizacji przy projektowaniu. Służył temu między innymi coraz szerszy dostęp do nowych technologi, do których projektanci bardzo chętnie uciekali. Najważniejsze dla modernistów było zapewnienie jak najlepszych warunków mieszkalnych dla obywateli, co spowodowało, że bardzo dużą uwagę skupiano na projektowaniu dzielnic i miast „sypialnych” dla większych metropolii.
