Przodkowie tego ludu przybyli tu z południowo-wschodniej Azji, co najmniej 40 tys. lat temu. Aborygeńskie malowidła skalne, powstałe w ciągu ok. 18 tys. lat, znaleziono w parku mniej więcej w 7000 miejsc. Z upływem czasu, w miarę jak wzrastał poziom morza, na malowidłach tych przedstawiano coraz to inne zwierzęta. Najwcześniejsze malowidła wykonano w czasie ostatniej epoki lodowcowej, kiedy poziom morza był niższy i puszcza Kakadu leżała około 300 km od brzegu. Wtedy artyści malowali kangury, emu, diabły tasmańskie, których nie spotyka się już w północnej Australii, oraz wielkie Niektóre spośród tysięcy naskalnych malowideł Kakadu można oglądać na skale Nourlangie, która wznosi się nad nizinami. Przez co najmniej 6000 lat Aborygeni korzystali w czasie pory deszczowej z istniejącej tu kryjówki. W pobliżu mieści się galeria Anbangbang, w której aborygeński artysta Najombolmi ukończył w 1964 r. malowidło w stylu rentgenowskiego zdjęcia. W górnej części rysunku przedstawiono Barrkinj, żonę Człowieka-Gromu, który wywołuje grzmot i błyskawice, uderzając kamiennymi toporami w ziemię i chmury.
Piersi dwóch kobiet namalowanych poniżej wypełnia mleko. Zwierzęta, niemające współczesnych odpowiedników. Kiedy mniej więcej 6000 lat temu epoka lodowcowa dobiegła końca, poziom morza podniósł się i tereny u podnóża klifów zajęło morze oraz ujścia rzek. W tym okresie jednym z głównych tematów malowideł stały się ryby i cefale. Mniej więcej 1000 lat temu w rejonie Kakadu, za mierzejami, które odgrodziły ją od morza, powstały słodkowodne bagna. Oprócz ryb artyści tego okresu malowali żółwie o długich szyjach, bezpłetwce (gatunek gęsi) oraz kobiety, które po bagnach pływają na tratwach. Dziś przyroda Kakadu nadal zadziwia bujnością. Rejon ten, w którym występuje ponad 1000 gatunków roślin, jest ostoją ptactwa. Pośród tutejszego ptasiego świata wyróżnia się bocian zabiru, który stal się symbolem tropików. Oczy Europejczyków nie oglądały Uluru aż do 1870 r., kiedy to w rejon ten zapuścili się dwaj badacze – Ernest Giles i William C. Gosse. Nadali oni masywowi nazwę na cześć sir Henry’ego Ayersa, premiera Australii Południowej.
Obecnie każdego roku Uluru (Ayers Rock) odwiedza ponad 500 tys. osób; 80 km na północ, w Yulara, mieści się centrum turystyczne. Spacer wokół skały zajmuje około czterech godzin, można również wynająć motocykl z kierowcą i odbyć przejażdżkę na tylnym siodełku. Do krótszych tras pieszych zalicza się Szlak Liru, na którym aborygeńscy przewodnicy opowiadają o swojej kulturze i pokazują niektóre produkty jedzone przez ich lud, na przykład,, jabłka mulga” narosła na gałązkach pewnego gatunku akacji, zawierające gniazda os. Wspinaczka na wierzchołek trwa około dwie godziny.
